معرفی نهال صنوبر
نهال صنوبر با نام علمی Populud Aliba از خانواده بیدیان، یکی از ارقام نهال زینتی است. منشا اولیه این نهال شبه جزیره ایبری در مراکش است. کاشت نهال میوه، دارای سود اقتصادی بالایی برای باغداران است، به همین دلیل، باغداران بسیاری تمایل دارند ارقام مختلفی از نهال میوه را پرورش دهند. اما در بین انواع نهال زینتی و غیرمثمر، نهالهایی وجود دارد که اگر چه میوهدهی ندارند، اما از جنبههای دیگر برای باغداران بسیار سودآور و تجاری هستند. نهال صنوبر با دارا بودن چوب بسیار مرغوب و با کیفیت از این گونه نهالها است.
از نظر کارشناسان منابع طبیعی، یکی از مقرون به صرفهترین فعالیتهای کشاورزی، کاشت نهال صنوبر است، زیرا چوب این نهال بسیار مرغوب است و از سن 6 سالگی نهال، قابل بهرهبرداری است. آشنایی با مشخصات و نیازهای نهال صنوبر موجب میشود که این درخت رشد بهتری داشته باشد و سریعتر به بازدهی برسد. قیمت نهال نسبت به سودآوری فراوانی که دارد بسیار مقرون به صرفه است.
ارقام مهم نهال صنوبر
نهال صنوبر انواع بسیار مختلفی دارد. حدود 85 گونه متفاوت از نهال صنوبر شناخته شده است. این درختان اگر چه تفاوتهایی دارند ولی وجه مشترک همه آنها دارا بودن چوب با کیفیت و با ارزش است. از این چوب برای ساخت مبلمان، ستون و زیر شیروانی استفاده میشود. نهال تبریزی و نهال کبوده یا سپیدار از مهمترین انواع نهال صنوبر هستند.
نهال صنوبر تبریزی که با عنوانهای صنوبر سیاه، صنوبر آق قواخ و راجی نیز معروف است، یکی از ارقام نهال صنوبر میباشد. این درخت دارای تنه صافه و کشیده است. رنگ تنه نهال جوان خاکستری است، اما با افزایش سن درخت، رنگ آن تیرهتر میشود. شاخههای تنه نهال تبریزی به سمت تنه متمایل هستند و موازی با تنه اصلی رشد میکنند. به همین جهت تاج درخت بسته، باریک و دوکی شکل است.
نهال صنوبر سپیدار که با نامهایی چون کبوده، صنوبر کویری، صنوبر ایتالیایی، شال، آلاچنار و کلمبور نیز شناخته میشود. در این رقم، شاخهها به صورت بازتر و تقریبا عمود به تنه اصلی رشد میکنند. این نهال در مناطقی با آب وهوای خشک، نیمه خشک و سردسیر و معتدل رشد خوبی دارد. نهال کبوده شیرازی نیز یکی از ارقام نهال صنوبر است که تعداد بسیاری شاخه پر دارد. به همین جهت تاج آن بسیار گسترده است.
مشخصات درخت صنوبر
مهمترین ویژگی نهال صنوبر قدرت رشد بسیار بالای آن است. این درختان دارای چوب بسیار باکیفیت و مرغوبی هستند. پوست تنه درخت صنوبر سفید مایل به خاکستری است که بر روی آن، علامتهایی به شکل ستاره و با رنگ تیره قرار گرفته است. با افزایش سن درخت، این علامتها به صورت شکافهایی عمیقتر و با رنگ تیرهتر ظاهر میشوند. شاخههای درخت صنوبر پس از بلوغ به صورت گسترده و باز رشد میکنند. رنگ این شاخهها سفید مایل به سبز است که با پرز سفید و نرمی پوشانده شده است.
نهال صنوبر دارای برگهای پهنی است که طول آنها 4 الی 15 سانتیمتر و عرض آن 4 تا 9 سانتیمتر است. این برگها دارای 5 لوب عمیق هستند. برخی از گونهها، برگ دندانهدار و برخی دیگر برگهای ساده دارند. برگهای صنوبر سبز تیره و براق است، اما قسمت زیرین برگ سفید مات و کرکی است. این درخت از درختان خزان کننده است و در فصل پاییز، رنگ برگها زرد و طلایی روشن میشوند و سپس میریزند.
انواع مختلف نهال صنوبر حدود 50 الی 70 سال عمر میکنند. البته چوب این درختان از سنین کم نیز قابل بهرهبرداری است. ارتفاع این درخت در 15 سالگی حدود 25 متر ارتفاع دارد. درختان صنوبر سالیانه در هر هکتار حدود 50 متر مکعب چوب مرغوب تولید میکنند.
نکات کاشت نهال صنوبر
پس از تهیه نهال صنوبر، باید آن را در زمان مناسب و در منطقه مناسب کاشت و نیازهای آن را به درستی تامین کرد تا نهال جوان تبدیل به درخت بالغ و بلند قامت شود. از مهمترین نکات کاشت نهال صنوبر، انتخاب زمان مناسب برای کاشت نهال است. بهتر است نهال صنوبر در فصل بهار و در اوایل ماه فروردین کاشته شود؛ زیرا در این زمان نهال در خواب زمستانی است و شیرابه درون نهال جاری نشده است.
انواع مختلف صنوبر برای کاشت در مناطق اقلیمی مختلف مناسب است. ما اغلب انواع نهال صنوبر، مناطق مرطوب با تابستانهای گرم و زمستانهای معتدل تا سرد را، ترجیح میدهند. البته لازم به ذکر است این نهال در برابر سرما نیز مقاومت بسیار بالایی دارد و برای کاشت در مناطق سردسیر مناسب است. شرایط آب و هوایی برخی از مناطق برای کاشت نهال صنوبر بسیار مناسب است. از جمله این شهرها، گلپایگان است که به دلیل کشت بالای این نهال سالانه چندین تن چوب تولید میکند.
انواع نهال صنوبر معمولا در خاکهای مختلف سازگاری دارند. این نهالها میتوانند در خاکهای بسیار مرطوب یا خاک خشک رشد کنند. همچنین این نهال تحمل خاکهای اسیدی و شور را نیز دارد. البته فراموش نکنید که آبی که برای آبیاری نهال صنوبر به کار میرود، نباید بیش از حد شور باشد. خاک منطقه کاشت این نهال باید 20 الی 30 درصد رس داشته باشد. همچنین نباید سنگ سخت و ناهمواری داشته باشد. خاک مناسب برای کاشت نهال صنوبر باید زهکشی مناسب داشته باشد تا درختان به راحتی اکسیژن دریافت کنند.
نهال صنوبر یک نهال نور پسند است و برای رشد مناسب نیاز به نور خورشید و رطوبت کافی دارد. این نهال باید در طول روز نور خورشید را به صورت مستقیم دریافت کند. در صورتی که نور خورشید به میزان کافی به نهال نرسد، رشد آن کندتر میشود و ممکن است به بیماریهای قارچی مبتلا شود. بنابراین نهال صنوبر باید در مناطق نورگیر کاشته شود و در هنگام کاشت فاصله مناسب بین نهالها در نظر گرفته شود تا پس از بالغ شدن نهالها مانع دریافت نور یکدیگر نشوند. نهال صنوبر معمولا با الگو مستطیلی و با فاصله 80 سانتیمتر الی 1 متر کاشته میشود. فاصله بین ردیفها نیز بین 1.2 الی 1.5 متر است.
مراقبت از نهال صنوبر
نهال صنوبر از انواع نهالهایی است که نیاز به مراقبت زیادی ندارد. نکته بسیار مهم در مراقبت از نهال صنوبر، آبیاری به موقع آن است. نیاز آبی این نهال بسیار زیاد است. اگر چه این نهال در برابر خشکی مقاومت خوبی دارد، اما آبیاری مناسب به افزایش رشد و سلامت درخت کمک میکند. این نهال باید در هفته یکبار آبیاری شود. میزان نیاز آبی سالیانه این نهال حدود 8 هزار متر مکعب در هر هکتار است.
خاک باید با کودهای مناسب چون ازت، فسفر و پتاس کوددهی شود تا نهال صنوبر رشد خوبی داشته باشد. پس از کاشت این نهال باید مراقب رویش علفهای هرز در باغ بود و به محض مشاهده، آنها را از بین برد. علفهای هرز برای رویش نهال ممکن است خطرساز باشد، این علفها به دور قلمههای جوان میپیچند و مانع رشد درختان میشوند.
این نهال از سال دوم پس از کاشت باید هرس شود. برای هرس این درخت باید شاخههای خشک و اضافه درخت بریده شوند و سپس محل بریدگی باید با چسب مخصوص پوشانده شود.
یکی از مهمترین و پرخطرترین آفات نهال صنوبر، آفت انگل است. این آفت با تغذیه از شیرابه نهال، باعث تضعیف آن خواهد شد. به همین جهت در 6 ماه اول سال، باید کاملا مراقب حمله این انگلها باشیم. برای مقابله با این آفات، باید به صورت دورههای مرتب درختان را سمپاشی، تله گذاری و… کنید.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.