معرفی نهال شلیل انجیری

نهال شلیل انجیری از انواع نهال شلیل پیوندی است. بهترین پایه برای پیوند این نهال، پایه الو است، اما می‌توان از شفتالو  و زردآلو نیز به عنوان پایه برای پیوند این نهال استفاده کرد. نهال شلیل انجیری نیز مانند اغلب هلو و شلیل‌های دیگر، بومی کشور چین است. این میوه به دلیل داشتن شکل جالب و خاص و رنگ بسیار زیبا، یکی از محبوب‌ترین ارقام شلیل به شمار می‌رود. رنگ قرمز و جذاب شلیل انجیری هر بیننده‌ای را وسوسه می‌کند.

نهال شلیل انجیری در اواسط فروردین ماه گلدهی می‌کند. شکوفه‌های این درخت به رنگ قرمز مایل به صورتی است. این نهال از ارقام خود بارور هستند و برای گرده افشانی نیاز به کاشت ارقام دیگر نیست. در اوایل تا اواخر خرداد این گل‌ها تبدیل به شلیل‌های بسیار زیبا و جذاب می‌شوند. شلیل انجیری یکی از ارقام صادراتی است و کشور ما یکی از صادرکنندگان این میوه به شمار می‌رود. می‌توانید قبل از خرید نهال، با مطالعه این مقاله با ویژگی‌های نهال شلیل انجیری آشنایی بیشتری پیدا کنید.

مشخصات درخت شلیل انجیری

محصول نهال شلیل انجیری شباهت بسیاری به هلو انجیری دارد، اما شلیل انجیری پوست براق‌تری دارد و و کرک و پرز ندارد. همچنین شلیل نسبت به هلو انجیری بافت سفت‌تری دارد. اندازه‌های شلیل انجیری متوسط است. رنگ پوست این شلیل سرخ است و قسمت گوشتی آن، زرد و آبدار است. شلیل انجیری بهتر است به صورت تازه مصرف شود و مدت طولانی در سردخانه نگهداری نشود تا کیفیت آن کاهش نیابد.

دو سال پس از کاشت نهال شلیل انجیری در باغ خود، می‌توانید محصولات این نهال را برداشت کنید. شلیل انجیری در اوایل تا اواسط خرداد به خوبی می‌رسد و قابل برداشت است. میزان باردهی این نهال بسیار عالی است و می‌توان از هر هکتار حدود 40 الی 50 تن شلیل انجیری مرغوب برداشت کرد.

نهال شلیل انجیری به دلیل این که از انواع نهال‌های پیوندی است، ارتفاع کوتاه‌تری دارد. ارتفاع این درخت حداکثر به 4 متر می‌رسد. درختان شلیل انجیری سه نوع شاخه دارند؛ شاخه‌های کاذب، ساده و مرکب. پس از کاشت نهال شلیل انجیری می‌توانید حدود 10 الی 15 سال از سوددهی اقتصادی این نهال بهره‌مند شوید.

کاشت نهال شلیل انجیری

نهال شلیل انجیری به دلیل اینکه نسبت به سرما و یخبندان حساس است، باید پس از پایان یافتن فصل سرما کاشته شود. کاشت این نهال در روزهای خیلی گرم یا خیلی سرد موفقیت‌آمیز نخواهد بود. بهتر است، نهال در روز بارانی یا مرطوب کاشته شود؛ زیرا که بارندگی پس از کاشت نهال، باعث می‌شود که نهال کاملا سیراب شود و ریشه‌های آن در خاک تثبیت شود.

نهال شلیل انجیری در برابر گرما مقاومت نسبتا خوبی دارد. اما این نهال تحمل زمستان‌های خیلی سرد را به هیچ وجه ندارد؛ زیرا سرمای شدید، ریشه و برگ نهال را خشک می‌کند. بنابراین کاشت نهال شلیل انجیری، به هیچ وجه در مناطق یخبندان موفقیت آمیز نمی‌باشد. بهترین مناطق برای کاشت نهال شلیل انجیری، مناطق معتدل است. این نهال به دلیل مقاومت بسیار خوب در برابر گرما در مناطق گرمسیر هم رشد خوبی دارد.

نیاز سرمایی این نهال شلیل حدود 800 ساعت سرمای زیر 7 درجه است. نهال شلیل انجیری به دلیل اینکه زودگل می‌باشد و در اواسط فروردین گلدهی خود را آغاز می‌کند، نسبت به سرمای بهاره حساس است. در صورتی که در مناطق سردسیر که امکان سرمای بهاره وجود دارد، کاشته شود، جوانه‌های نهال ممکن است از بین بروند و میوه‌دهی در فصل تابستان وجود نداشته باشد.

نکته دیگری که در کاشت نهال شلیل انجیری اهمیت دارد، خاک مناسب برای کاشت است. قبل از کاشت این نهال باید زمین را به خوبی شخم بزنید و مقداری خاک سست به آن بیافزایید، تا زهکشی خاک مناسب شود. این نهال شلیل به هیچ وجه نباید در خاک سنگین و یا مرطوب کاشته شود، به طور کلی بهترین خاک برای کاشت این نهال، خاک شنی لومی است.

یکی دیگر از نکاتی که برای پرورش نهال شلیل انجیری باید رعایت شود، دریافت نور خورشید به میزان کافی است. این نهال نیاز دارد که روزانه ۶ ساعت نور خورشید را به طور مستقیم دریافت کند تا عملیات فتوسنتز به خوبی انجام شود. برای کاشت نهال شلیل انجیری بهتر است، فاصله 3*3 متر را بین نهال‌ها در نظر بگیرید تا بتوانند نور کافی را دریافت کنند. اما با استفاده از روش کاشت داربستی، می‌توان فاصله کاشت نهال‌ها را کاهش داد. به این ترتیب، در هر هکتار میزان بیشتری نهال می‌توان کاشت و میزان برداشت محصول نیز افزایش می‌یابد.

مراقبت از نهال شلیل انجیری

نهال شلیل انجیری از انواع نهال‌هایی است که نسبت به کم آبی و خشکی مقاومت چندانی ندارد. این نهال آبیاری نسبتاً زیادی لازم دارد. برای آبیاری این نهال به 2.5 الی 7.5 متر مکعب آب نیاز است. میزان نیاز آبی این نهال، با توجه به دمای هوا و میزان بارندگی منطقه تعیین می‌شود. در ماه‌های گرم سال، باید این نهال هفته‌ای دوبار آبیاری شود. اما در ماه‌های خنک‌تر یک بار آبیاری در هفته کفایت می‌کند.

بهترین روش برای آبیاری انهال شلیل انجیری، آبیاری قطره‌ای است. در فصل رشد نهال باید خاک همواره مرطوب بماند، اما خاک به هیچ وجه نباید غرقابی شود؛ زیرا آبیاری بیش از اندازه و غرقابی شدن به نهال آسیب می‌رساند.

برای کنترل ارتفاع درخت شلیل انجیری باید آن را هرس کرد. برخلاف سایر درختان که معمولا بهتر است در فصل خواب زمستانه هرس سالیانه شوند، بهترین زمان برای هرس نهال شلیل انجیری، ابتدای فصل بهار است. هرس درخت شلیل انجیری به بهبود سیستم شاخه‌های درخت و رشد شاخه‌های بارور جدید کمک می‌کند. همچنین هرس درخت باعث جلوگیری از ابتلا به بیماری‌های احتمالی و اطمینان از رشد سالم آن می‌شود. بنابراین به طور کلی هرس درختان به افزایش طول عمر و افزایش میزان بازده آن کمک می‌کند.

برای جلوگیری از ابتلا نهال شلیل انجیری به انواع آفات و بیماری باید از بهترین کودها برای تقویت خاک و نهال استفاده کرد. استفاده از کود 10-10-10 در اسفند و اردیبهشت برای کوددهی این نهال، بهترین گزینه است. درخت شلیل انجیری برای میوه‌دهی به کودهای ازته و فسفاته در فصل بهار نیاز دارد. بهترین روش برای کوددهی درخت استفاده از روش چالکود یا کوددهی با آبیاری قطره‌ای است؛ زیرا در این روش، ریشه به راحتی به کود دسترسی دارد. کود پوسیده دامی نیز موجب افزایش ایمنی درخت در برابر آفات و بیماری می‌شود.

برای تهویه بهتر درخت شلیل انجیری باید علف‌های هرز اطراف آن چیده شود و از مالچ‌های مناسب استفاده گردد.

نهال شلیل انجیری به دلیل اینکه تنه آن شیره ترشح می‌کند، ممکن است به بیماری‌های قارچی و یا باکتریایی مانند گال گیاهی مبتلا شوند. شایع‌ترین و مهمترین آفات درخت شلیل، تریپس و شپشک نخودی است. بیماری سفیدک نیز یکی دیگر بیماری‌هایی است که درخت شلیل انجیری را تهدید می‌کند. این بیماری کیفیت و کمیت محصول درختان شلیل را کاهش می‌دهد. این آفات و بیماری‌ها به دلیل دستکاری جریان سیتوپلاسمی درخت، موجب اختلال رشد طبیعی درخت می‌شوند. می‌توان از ترکیبات مسی برای جلوگیری از ایجاد زخم و صمغ زدن درخت شلیل استفاده کرد. همچنین استفاده از سم‌های سیستمیک همچون آبامکتین و سم اتیون باعث کاهش میزان آفات درخت شلیل انجیری می‌شود.